به خورشید و گسترش نور آن سوگند، (1)
و به ماه هنگامى که بعد از آن درآید، (2)
و به روز هنگامى که صفحه زمین را روشن سازد، (3)
و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، (4)
و قسم به آسمان و کسى که آسمان را بنا کرده، (5)
و به زمین و کسى که آن را گسترانیده، (6)
و قسم به جان آدمى و آن کس که آن را (آفریده و) منظم ساخته، (7)
سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) را به او الهام کرده است، (8)
که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده (9)
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! (10)
